بی تو (مهتاب) شبی از کوچه گذشتم...
بی تو (مهتاب) شبی از کوچه گذشتم... بنام حق
ششمین سال است که از رفتنت میگذرد. کاش بودی مهتابم. در این روزها که ذهنم آشفته بازاریست برای خودش، کاش بودی. کاش بودی و مثل همان روزها اعتماد به نفسم را دو چندان میکردی. کاش بودی و من از بودنت آرام بودم. کاش بودی و دوباره با همان اعتماد به نفس برایم حرف میزدی و من لذت میبردم. کاش بودی و من دوباره خبر رتبه دومیت را بهت میدادم و تو غرق شادی میشدی. کاش بودی و من با دیدنت، با کارهایت روحیه میگرفتم. کاش بودی و من از اینهمه کامل بودنت بیشتر الگو میگرفتم. کاش بودی مهتابم. کاش دفعه آخر که آمدی و برایم دستخطی به یادگار و نصیحت گذاشتی، خواب نبودم. حالا منم و خاطراتت. منم که وقتی کنار پل خواجو با بستنی فروشی معروفش گذر میکنم محال است لبانم ناخودآگاه به خواندن فاتحه برایت باز نشوند، یادآور حرفها و تعریفهایت است. حقیقتی است که خداوند گل چین میکند و میبرد. کاش بودی مهتابم. دلتگتم زیاد. کاش بودی.
به یاد مهتابم (هم اطاقی لیسانسم)که طلوعش سه شنبه ٦٣/١٠/٢٥ و غروبش سه شنبه ٨٦/١٠/٢٥ بود.
بی تو (مهتاب) شبی از کوچه گذشتم همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
مامان طاها
من رو با محبوبه هم گروه نکنا. اعجوبه ای بود برا خودش. موجود ناشناخته بود وهست. چه ها که نکرد و خبر نداری خواهر.
نچ شیرین امید نمیشناسم
